Interview: Bertina Mulder- De Veluwse Verdwijning

Bertina Mulder schreef: De Veluwse verdwijning, hier het interview met deze auteur!




~Wil je zelf verdwijnen? Wil je wegkomen met moord zonder dat iemand het doorheeft? Met rouwberichten is alles mogelijk.~Bertina Mulder

Bertina Mulder




~Ik vroeg de auteur Bertina Mulder enkele nosy questions

Intro: Het boek ‘De Veluwse verdwijning’ was erg mysterieus. Daarvoor schreef de auteur een heel ander boek. Ik kom er graag meer over te weten.

Allereerst: Bertina Mulder, wil je je eerst voorstellen?

Ik ben 58 jaar en heb gewerkt als bloembindster (ik kom uit een bloemistennest), secretaresse, webredacteur en (online) communicatiemedewerker. Ook ben ik al twintig jaar mede-eigenaar van
de huisartsenpraktijk van mijn man, waarvoor ik taken doe die betrekking hebben op beleid, personeelszaken, het jaarverslag en de eindredactie van de protocollen. Daarnaast heb ik een eigen bedrijf Bertina Mulder Tekst & Redactie en ben ik auteur van inmiddels drie fictieboeken.

Leuk nieuwtje over mijn werk: sinds 7 maart jl. ben ik toegevoegd aan het internationale redactieteam van MarsView, een project van The Mars Society USA. Ik reageerde op een oproep en door de combinatie van mijn taalkundige achtergrond en mijn passie voor Mars (ik schreef ik de
Marsthriller ‘De rode magneet’) viel ik blijkbaar op. Op regelmatige basis zal ik Mars-gerelateerde nieuwsberichten in het Engels gaan schrijven, waarvan ik de eerste al voor 15 maart moet aanleveren. Heel spannend dus.

1. Hoe komen je zo bij dit verhaal, over deze verdwijning? Wat inspireerde tot het schrijven van dit boek?

Mijn man is huisarts en hij leest altijd de rouwadvertenties. Eén bericht sprong eruit: de datum onder het bericht was gelijk aan de datum van de krant (aangekondigde dood?), er stonden geen familieleden onder en ook geen correspondentieadres of info over een uitvaart. Het betrof een vrouw die kort daarvoor weduwe was geworden. Wel stonden er kattenpootjes onder en een aantal kattennamen. Achter die kattennamen stond nóg een sterfdatum, één dag na haar echtgenoot. Man dood, katten dood, vrouw dood. Als er dan ook nog staat ‘verdrietig en teleurgesteld neem ik afscheid van het leven’, dan vraag je je wel af welk drama zich heeft afgespeeld. Ik wilde het verhaal
schrijven dat die vraag zou beantwoorden. Gezien de vreemde omstandigheden vond ik het logisch dat het een misdaadverhaal zou worden. Om de privacy van eventuele nabestaanden te respecteren heb ik data, namen en locatie veranderd.

2. Hoe was de aanpak, begin je bij het begin… of gaat de hoofdpersoon dan zelf het verhaal bepalen? En liep het boek schrijven vlotjes?

Stel dat het jou zou overkomen dat je thuiskomt van vakantie en je leest dit rouwbericht over je oom en tante (je laatste familieleden), dan vraag je je toch af waarom niemand je heeft proberen te bereiken? Toen oom nog leefde had tante toch kunnen bellen (of was ze daar te ziek voor?). In mijn
verhaal overkomt dit Teus, die samen met zijn vriendin Babs op zoek gaat naar de waarheid achter de advertentie. Om het verhaal te schrijven vroeg ik mij steeds af: wat zou ik doen in dat geval, wat zou ik willen weten en van wie? Maar ook: wat gebeurt er als je dichterbij de waarheid komt?

3. Heeft het een specifiek thema?

Het gaat in dit boek om waarheidsvinding, vertrouwen en identiteitsfraude. Leven en dood kunnen tegenwoordig makkelijk gesimuleerd worden, mensen kunnen verdwijnen zonder dat iemand vragen
gaat stellen, als je het maar goed aanpakt. Welke belangen spelen er mee?

4. Wat wil je achterlaten bij de lezers? Zit er een gepaalde boodschap in?

Ik heb als communicatiemedewerker regelmatig rouwadvertenties doorgegeven aan de krant. Nooit werd mij gevraagd om een akte van overlijden, nooit werd gevraagd of de betreffende persoon wel werkelijk was overleden. Ik zou eenvoudig mezelf of anderen van de ene op de andere dag kunnen
‘doodverklaren’ en zolang diegene maar verdwijnt, stelt niemand vragen. Wil je zelf verdwijnen? Wil je wegkomen met moord zonder dat iemand het doorheeft? Met rouwberichten is alles mogelijk.

5. Wat is jouw blauwdruk, wat typeert jouw boek(en) ? Van wie heb je dit grote talent? 

Mijn moeder was een echte lezer en ik las vroeger ook talloze kinderboeken. Mijn vader vertelde ons altijd verhalen voor het naar bed gaan en schreef een boek over het 100-jarig bestaan van onze bloemenzaak en de middenstand in Winterswijk. Daar is het zaadje dus wel geplant. Wat ik vaak hoor is dat mijn boeken prettig leesbaar zijn. Ik hou ook niet van ellenlange, moeilijke zinnen om het maar literair te laten lijken. Ik hou wel van variatie in zinsconstructies, het leesritme en het woordgebruik (synoniemen). Ik denk dat mijn achtergrond in de communicatie daar debet aan is: het was jarenlang mijn taak om zakelijke teksten zo prettig leesbaar te maken dat de beoogde doelgroepen ze graag zouden lezen. Terugkijkend blijk ik ook vaak een technisch aspect toe te voegen: drones, ruimtevaart of het dark web. Maar die zaken blijven veruit ondergeschikt aan de menselijke emoties en onderlinge relaties. Want dat is wat mij – en ik denk lezers ook - het meeste boeit.

6. Wie maakte deze mooie cover?

De cover van ‘De Veluwse verdwijning werd gemaakt door Ellen Langendam van Art Wise. Zij maakte gebruik van een foto die ik zelf maakte, in de natuur rondom Epe waar het verhaal zich afspeelt. De rottende boom staat symbool voor dood, verval en uiteindelijk een verdwijning in het Veluwse
landschap. Telkens als ik langs die boom wandel, is er een stukje verdwenen.

7. Voor welk publiek is dit boek geschreven?

Zowel mijn roman Wisselwerking, mijn thriller ‘De rode magneet’ als mijn misdaadroman ‘De Veluwse verdwijning’ zijn geschikt voor zowel young adults als volwassenen. Uiteraard wordt ‘De Veluwse verdwijning’ het meeste verkocht in de regio rondom Epe, aangezien het verhaal zich daar afspeelt. Toeristen kopen het boek graag als aandenken aan de Veluwe.

8. Wil je nog iets extra’s toevoegen? Ga je ooit een ander genre schrijven?

Toen in de krant een interview met mij verscheen over dit boek, meldde zich een man die het verhaal achter de echte rouwadvertentie wist. Ik dacht dat hij me wilde tegenhouden het te publiceren
terwijl ik toch echt mijn best had gedaan de werkelijke personen geheim te houden. Maar hij wilde me alleen maar uitnodigen om te vertellen wat zich werkelijk had afgespeeld rondom deze twee
mensen. Ik viel van de ene verbazing in de andere, er deden zich gedurende die avond ware plottwisten voor. Soms is de waarheid nog absurder dan fictie.
Mijn eerste boek was een roman, mijn tweede een psychologische thriller en mijn derde een misdaadroman. Om te onderzoeken wat mij het beste ligt en om goed te leren schrijven wilde ik meerdere genres uitproberen. In mei 2020 neem ik deel aan de schrijfweek van Marelle Boersma op Ameland, waar ik een kort verhaal ga schrijven voor een derde Waddenbundel, na ‘Paal 15’ en
‘Aangespoelde verhalen’. Daarmee verdiep ik me in een vierde genre: het korte verhaal.

9. Komt er binnenkort een volgend boek? En heb je een tipje van de sluier, voor mijn bloglezers?

Op dit moment werk ik aan een roman die gebaseerd is op flessenpost die Deventer veerman in de IJssel heeft gevonden, op mijn website staat een uitgebreide uitleg hierover. De brief bevatte Engelse zinnen die filosofisch aandeden. Er stond alleen ‘Mandy’ onder, geen adres of andere info waarmee
de afzender te achterhalen is. Een journalist van de Stentor interviewde de schipper en boven zijn artikel stond ‘Wie is Mandy?’. In mijn nieuwe roman, die de werktitel ‘De IJsselbrief’ heeft, vertel ik mijn versie van wie Mandy is en wat zich voorafgaande aan de vondst van de fles heeft afgespeeld.

10. Welk thema komt er in je volgende boek?

In ‘De IJsselbrief’ probeer ik mij in te leven in wat Mandy bezield moet hebben om deze raadselachtige brief te schrijven, hoe de fles in de IJssel kwam, waarom ze geen adres vermeldde en waarom ze de tekst in het Engels schreef. Er is een grote rol weggelegd voor (innerlijke) dialogen en
sfeerbeelden van het IJssellandschap. Daarmee creëer ik voor mezelf weer een nieuwe uitdaging: in plaats van plotgericht schrijven ga ik dit keer karaktergericht aan het werk. Ik moet in de huid van Mandy kruipen, volledig uitvogelen hoe zij is en wat zij moet hebben meegemaakt om te begrijpen wat ze met haar brief wilde vertellen. En dat alles zonder haar ooit ontmoet te hebben. Ik heb inmiddels de veerman gesproken over zijn vondst en heb ook een tijd gepraat met een filosofe om de brief te analyseren. Enorm interessant, hoor. Het wordt een kalm, maar intens verhaal.

Hartelijk dank Bertina, voor dit leuke interview!

Hartelijke groeten, 
Annette Overvoorde,

Birdy’s Boeken (blog) 
13-3-2020











Reacties

Populaire posts van deze blog

Boek recensie Rob van Essen - Ik kom hier nog op terug

Recensie De Nomade - Anya Niewierra

Simone van der Vlugt- Schilderslief