Interview Gert-Jan van den Bemd- Na de Val

Gert-Jan van den Bemd schreef "Na de Val". Hier het interview met deze auteur.

~Niemand weet hoe je moet leven, waarom we hier zijn en wat hierna komt, maar het leven wordt mooier als je elkaar in vertrouwen neemt.~ Gert-Jan van den Bemd. 

~Ik vroeg auteur Gert-Jan van den Bemd enkele nosy-questions

Intro: De verkeerde vriend heeft mij geraakt. Daarna volgde Na de val. Dus kom ik daar graag meer van te weten.

Allereerst: Gert-Jan van den Bemd, wil je je eerst voorstellen? 

Ik ben 56 jaar geleden geboren in Breda, en daar wonen mijn vrouw en ik nog steeds. We hebben twee volwassen zonen, maar die wonen niet meer thuis. Ik probeer mijn passies te combineren. Het schrijven van fictie (romans en korte verhalen) staat bovenaan, maar ik schrijf ook graag non-fictie artikelen (voornamelijk over geneeskunde). Verder zijn fotografie, tekenen, schilderen, lezen en muziek maken (ik probeer bariton, trombone en trompet te spelen) belangrijk. En ik hou van wandelen. Voor iedereen, maar zeker voor een schrijver is dat een heel inspirerende bezigheid. Dat geldt trouwens ook voor strijken of stofzuigen.

1. Hoe kom je zo bij dit verhaal, over Sofie Nauta?  Wat inspireerde je tot het schrijven van dit boek?  Vanwaar nu een vrouw in de hoofdrol?

Net voor het verschijnen van mijn debuutroman De Verkeerde Vriend overleed mijn vader. Mijn moeder ging naar een verpleegtehuis. Tijdens het leeghalen van het appartement van mijn ouders realiseerde ik me dat je ook op iets verontrustends kunt stuiten. Dat is gelukkig niet gebeurd, maar het vormde wel de aanzet van Na De Val.
Overigens was ik al wel met die roman bezig. Sofie zat als het ware al een tijdje in mijn hoofd, maar door die ingeving boog het verhaal een andere kant op. Dat vind ik zo fascinerend aan het schrijfproces: je kunt door allerlei ingevingen in situaties belanden waar je nooit eerder bent geweest. Schrijven is een groot avontuur.
Ik vond het een uitdaging om een jonge vrouw als hoofdpersonage te creëren. Sofie tekent veel. Ze zit bovenaan de trap in het huis waar ze geboren is en vertelt al tekenend haar verhaal. Om me met Sofie te identificeren, maakte ik een jaar lang elke dag een tekening die ik op Facebook plaatste. Dat beviel goed, ik doe het nog steeds.

2. Hoe was de aanpak, begin je bij het begin…of gaat Sofie zelf het verhaal bepalen? En liep het schrijven vlotjes?

Ik weet nog dat er plotseling een zin in mijn hoofd zat: ‘Vier dagen na de crematie belde ik Max.’ Die korte zin herbergt best veel: er is iemand dood, en vier dagen na de crematie belt de vertelster iemand die Max heet. Wie is er dood? Wie is de vertelster? Wie is Max? En wat is hun onderlinge verhouding?
Sofie zat voortdurend tegen me te praten. Ik mocht haar wel. Omdat het zo goed klikte tussen ons was het manuscript vrij snel gereed.

3. Heeft het een specifiek thema?  

Ik denk dat er meerdere thema’s zijn. De roman gaat in ieder geval over familiebanden en loyaliteit. Ik denk dat kinderen loyaler zijn naar hun ouders dan de ouders naar hun kinderen. Dat je je ouders helemaal niet zo goed kent, dat is ook een thema van Na De Val. Je bent door je ouders op de wereld gezet en opgevoed, maar wie zijn die mensen? Wat denken ze? Wat zijn hun diepste verlangens, hun grootse dromen? In de meeste gezinnen wordt daar niet over gesproken, denk ik. Bij mij vroeger thuis in ieder geval niet.

4. Wat wil je achterlaten bij de lezers? Zit er een gepaalde boodschap in?

In eerste instantie hoop ik dat de lezers mijn boek met plezier lezen, dat ze vermaakt worden. Een boodschap… Misschien een suggestie om meer met elkaar te praten. Ouders met kinderen, kinderen met elkaar. Het is niet eenvoudig om open en eerlijk te zijn, maar ik heb gemerkt dat de banden binnen een gezin sterker worden als je meer deelt. En dan bedoel ik niet de successen waarmee we elkaar op social media om de oren slaan, maar juist de diepere verlangens, onzekerheden en angsten. Niemand weet hoe je moet leven, waarom we hier zijn en wat hierna komt, maar het leven wordt mooier als je elkaar in vertrouwen neemt.

5. Wat is jouw blauwdruk, wat typeert jouw boek(en)?  Van wie heb je dit grote talent?

Ik probeer in ieder geval helder te schrijven. Natuurlijk houd ik van mooi geconstrueerde zinnen, maar ik wil niet dat mijn lezers om de haverklap een woordenboek moeten raadplegen. Mijn streven is om boeken te schrijven die ikzelf graag lees. Dat ik dan niet iedereen kan plezieren, heb ik moeten accepteren.
Als kleine jongen bedacht ik al verhalen. En sinds ik kan schrijven, schrijf ik ze op. Echt fanatiek werd Ik in de vierde van de middelbare school. Mijn docent Nederlands heeft me gestimuleerd om door te gaan.

6. Wie maakte deze mooie cover?  

Herman Houbrechts, een Vlaamse ontwerper, heeft het ontwerp gemaakt. Dat deed hij ook al voor De Verkeerde Vriend. Een vakman. Met weinig middelen weet hij een sterk concept neer te zetten. Mijn naam is voor een vormgever lastig, veel te lang, en dat ‘van den’ is ballast. Toch heeft Herman er een beeldmerk van weten te maken.

7. Voor welk publiek is dit boek geschreven?

Heel breed, denk ik. Ik ben bij diverse leesclubs op bezoek geweest als zij het boek bespraken. Zowel mannen als vrouwen konden het waarderen. Jongeren lezen helaas steeds minder, maar ik denk dat het ook hen zal aanspreken. Sofie is 26. Haar visie op het leven staat dicht bij jongeren. Ik ben altijd bereid om bij scholen of leesclubs op bezoek te komen om vragen te beantwoorden of te vertellen over mijn boeken: info@grandfoulard.com

8. Wil je nog iets extra’s toevoegen? Ga je ooit een and

er genre schrijven?

Het is goed om je als mens te ontwikkelen, dus ook als schrijver. Het heeft geen zin om een volgend boek te schrijven dat veel lijkt op het vorige. Een kinderboek, een thriller, poëzie, een historische roman… alles wil ik wel proberen. Alleen nog even de tijd vinden…

9. Komt er binnenkort een volgend boek? En heb je een tipje van de sluier, voor mijn bloglezers?  

Ik ben nog in onderhandeling met mijn uitgever. Ik zou graag een verhalenbundel uitbrengen, maar daar zijn de meeste uitgevers niet zo enthousiast over. Romans verkopen nu eenmaal beter. Toch denk ik dat er vraag is naar goede korte verhalen. Wat is er fijner om in de trein of als je ergens moet wachten een goed verhaal te lezen? Misschien helpt het als jouw bloglezers een mailtje naar mijn uitgever sturen dat ze uitkijken naar mijn verhalenbundel. Ondertussen schrijf ik door aan een volgende roman.

10. Welk thema komt er in je volgende boek?

Dat heb ik nog niet helemaal helder, maar het grand foulard-thema zal er wel inzitten: de mens heeft de neiging om zich beter voor te doen dan hij is, om falen en tekortkomingen te maskeren, zoals een versleten bankstel met een grand foulard wordt bedekt. Dat is wel het thema wat mijn teksten verbindt.

Gert-Jan van den Bemd, bedankt voor deze mooie antwoorden. Dit blog houdt het volgende boek zeker in de gaten. Het thema is al prachtig! 

Na de val en ook De verkeerde vriend zijn echte aanraders! 

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde

Birdy's Boeken