Recensie: Allemaal hoeren- Franziska Weissenbacher

Recensie

Titel: Allemaal hoeren

Auteur: Franziska Weissenbacher

Uitgeverij: Letterrijn

Genre: Spanning/ Thriller

Uitgave: 2 juli 2022

met dank aan uitgeverij Letterrijn, voor dit recensie exemplaar.

Franzeska Weissenbacher is bekend van de thriller Graf 521, die ik waardeerde op 3 sterren. Wat zal dit 3e serieboek geven? Kijk mee.

De inhoud

Een ontspannen dag in de tuin komt tot een abrupt einde, wanneer rechercheurs Hans Dijkma en Laura Mandemaker naar een plaats delict worden geroepen. Een jonge vrouw is vermoord in een nabijgelegen natuurgebied. Al snel volgen er meer moorden. Wie is deze seriemoordenaar die een merkteken achterlaat op de doden? Wat hebben de slachtoffers met elkaar gemeen? De rechercheurs storten zich op het onderzoek, dat wordt bemoeilijkt als er informatie wordt gelekt en er sprake blijkt te zijn van belangenverstrengeling. De spanning loopt op, zowel in de privésfeer als op het politiebureau. Slaagt het team erin de dader te stoppen?

De elementen

De cover oogt grimmig en doet wat scandi aan. Wat een goed teken is. De titel is slecht leesbaar door de gekozen kleur rood en klinkt wat platvloers. 

Laura en Hans, beide werkzaam als rechercheur en ook geliefden, staan voor een nieuw raadsel. Heerlijk genietend van zon en tuin, volgt er een melding. Er is een dode vrouw gevonden in een park dichtbij. Ze is sierlijk neergelegd op de grond. Het politieteam is er druk mee bezig, als er snel een 2e slachtoffer wordt gevonden. Met hetzelfde merkteken. Wie zit hier achter en waarom? Dat is de vraag die door het boek sluimert.

Dit 3e deel met het politieduo Laura en Hans draait om jaloeie, oneerlijkheid en bedrog. Deze thema's zijn verstrengeld met 3 verhaallijnen. Ten eerste is er een dader die gevonden dient te worden. Ten tweede is er iets met een vriend van Hans. Ten derde wordt er bedrog gepleegd door een ander personage. Dit allemaal en zo niet meer, komt heel mooi samen. Afgewisseld lees je hoe dit alles zich opbouwt tot een bijzonder einde.

"Toen werd ik echt ongerust. Ik kwam dichterbij en zag bloed op haar kleren. Ik durfde haar bijna niet aan te raken, maar schudde toch aan haar schouder. Ze was helemaal stijf."

Weissenbacher gebruikt eenvoudige taal. In de 3e persoon schrijft ze over het duo Laura en Hans. In fijn te lezen zinnen neemt de auteur de lezer mee naar menig pd. Wat "plaats delict" betekent. Gelukkig valt het qua afkortingen wel mee, zodat het goed te volgen is. 

Wat opvalt is dat een liefdesduo op dezelfde zaak wordt gezet. Daar komt nog bij: een dichte relatie met de verdachte. Eventjes wordt hierover van gedachte gewisseld, maar dan snel van tafel geveegd. Een bijzonder detail, deze belangenverstrengeling.

Wat ook opvalt zijn de trage acties vanuit de kant van de politie. Echt detectivewerk is tijdig mensen volgen om anderen te vinden. Als lezer ga je bijna tegen het boek roepen, dat ze sneller actie moeten ondernemen. Het team komt nogal laat met een aantal acties. Daardoor verloopt eea wat stroperig. Er mag wat meer snelheid in, zou je zeggen.

Het plot is mooi gevonden en zal voor veel lezers verrassend zijn. En voor anderen een logisch gevolg die ze wel aan zien komen. Voor vele uurtjes detective plezier is dit 3e deel zeer geschikt. De thrill-seekers zullen dit boek mogelijk als "eenvoudig" bestempelen. 

Waardering  3,5 sterren.

Leuk verhaal, beetje als in vroegere tijden. Een gemakkelijke detective. Zeer leuk voor wat uurtjes speurplezier.

Groetjes,
Annette Overvoorde