Nathalie Pagie - Paradijsvogels

Recensie


Titel: Paradijsvogels
Auteur: Nathalie Pagie
Uitgeverij: Boekerij

Genre: Literaire thriller
Pagina's : 320 bladzijdes







Beste Lezers,

Kijk eens wat een prachtige cover..witte stranden, hangmat..blauwe zee. Het lijkt helemaal chill, en zonder zorgen te zijn. Maar niets is natuurlijk wat het lijkt in een thriller..zo ook in deze. En het viel geheel niet tegen. Eerder las ik "Paradijsvogels ". Lees snel verder.

De inhoud

De eigenzinnige journaliste Tara, werkzaam bij de krant De Dageraad, moet veelal achter de pc samenwerken met partner Diego. Tara zoekt liever de spanning op en mag voor 2 weken naar het heerlijke eiland Aruba. Bon Bini Aruba: One Happy Island. Het is voor de baas van de krant een buitenkans..om zo een reportage te schrijven over het Caribisch gebied. En Diego mag niet mee. De reden waarom ze zo snel vertrekt is hem ook niet zo duidelijk. Het blijkt dat ze bij een vroegere vriendin kan logeren. Ze gaat op pad en bemerkt al als ze aan de locals wat vragen stelt, dat ze hier niet op zitten te wachten. Tara wil het niet alleen bij PR-verhalen houden en gaat op pad met haar vriendin. Ze feesten en drinken en maken het gezellig. Op een avond ontmoet ze de man met de blauwe ogen, en word ze de volgende dag wakker in een onbekende kamer. Ze herinnert zich vrij weinig, maar er was een Belgisch meisje bij de toiletten die wat tegen haar zei. Wat was dat ook al weer? En waarom maakt Tara zich zorgen daarover? Nieuwsgierig als ze altijd is, gaat ze het meisje zoeken. Ondertussen gaat het met de vriendin ook niet zo rooskleurig.

Kan ze het meisje vinden en kan ze daarnaast haar vriendin helpen? En hoe komt Diego weer in het verhaal? Je leest het in Paradijsvogels.

{ "Diego grinnikte toen hij terugdacht aan haar eerste werkdag. De kennismaking was niet bepaald soepel verlopen. Benno had Tara aan hem voorgesteld als zijn nieuwe collega en was meteen doorgelopen. Zwijgend was ze voor hem gaan staan.: tenger, zwarte kistjes, skinny jeans, capuchon-trui, kort rood haar en opvallende donkere ogen"} 

De elementen:


De cover ziet er vrolijk uit, met mooie blauwe zee en een heerlijk strand. Het geluk blinkt naar je toe. De titel is kort en krachtig, en doet neigen naar een heerlijk vrolijk verhaal. In vlotte en heerlijke zinnen wordt er een mooi verhaal en zeker spannend verhaal neergezet. Wat goed is voor uren leesplezier. De spanning wordt goed vastgehouden. Het verhaal perspectief is 3e persoon, en er is ook een gedeelte in de ik-vorm. Vanuit een ander persoon.

{ "Wat een puinhoop  was dit. Ze had zich de twee weken op Aruba anders voorgesteld. Het enige lichtpuntje vandaag was de mail van Diego."} 

De auteur:


Nathalie Pagie, geboren in 1974, houdt van vlotgeschreven spannende (thriller)romans. In 2013 debuteerde ze met de Toneelclub, daarna volgde de Campus. Paradijsvogels was mijn eerste "kennismaking" met deze auteur, en is een bijzonder spannend boek. De inspiratie haalt zij uit haar eigen leven.






Mijn mening over het boek:

In dit eerste deel van een spannende serie, maken we kennis met de stoere Tara, die niet zoveel heeft met sociale aangelegenheden en grote groepen. Ze werkt samen met Diego, de getrouwde collega, die eigenlijk liever vrij wil zijn. Het verhaal wat rustig begint, zit vol spannende verhaallijnen. Wat begint als een soort snoepreisje voor PR voor de krant, eindigt in een waar drama voor Tara. De spanning wordt goed opgebouwd, naar een supermooi plot. Niets is wat het lijkt op het eiland Aruba. Het is een eiland vol geheimen, mysteries en complotten. Zelfs de vriendin houdt dingen verborgen. De stoere Tara houd haar hoofd goed recht en weet door goed speurwerk samen met Diego het complot en geheimzinnige zaken goed op te lossen. En dat is prachtig om te lezen.

Superleuk spannend boek, echt genoten... en het was even wachten, maar deel 2 over dit gouden duo ligt nu in de winkel. De recensie vind je elders op dit blog. Deel 3 is in de maak. 


Gewaardeerd op 5 sterren!







Reacties

Populaire posts van deze blog

Recensie De Nomade - Anya Niewierra

Boek recensie Rob van Essen - Ik kom hier nog op terug

Simone van der Vlugt- Schilderslief