Recensie: Stacy Willingham- Een duistere schittering
Recensie
Titel: Een duistere schittering
Auteur: Stacy Willingham
Uitgeverij: Cargo
Genre: Spanning/ Thriller
Uitgave: Mei 2022
Met dank aan uitgeverij Cargo, voor dit recensie-exemplaar.
Ik dacht dat ik wist wat monsters waren....
Echte monsters verschuilen zich niet het bos, ze zijn niet de schaduw achter de boom of de onzichtbare aanwezigheid in een donkere hoek. Nee, echte monsters staan recht voor je.
In de zomer waarin Chloe Davis haar twaalfde verjaardag viert, verdwijnen
zes tienermeisjes uit het kleine stadje waar ze woont. Ouders worden bang, alle
meisjes moeten binnenblijven, de dagen zijn lang en vol angst. Aan het eind van
de zomer wordt Chloes vader gearresteerd en veroordeeld als seriemoordenaar, en
sindsdien heeft hij de gevangenis niet meer verlaten.
Twintig jaar later werkt Chloe als psycholoog in Baton Rouge, maar soms
voelt ze zich net zo verward als haar patiënten zelf. En wanneer er een
vijftienjarig meisje verdwijnt, beleeft ze die angstaanjagende zomer weer
opnieuw.
Ik sta altijd aan, ben altijd paraat. Ik ben een winkel die elke dag en nacht open is, het bord "open" flikkert in het donker en doet zijn best niet te doven...
Mijn leeservaring
Stacy Willingham werkte als copywriter en brandmanager bij een marketingbureau. Daarna ging ze zich fulltime aan het schrijverschap weiden. Deze thriller "Een duistere schittering" wordt als serie verfilmd bij HBO. Dat is heel mooi, want het spannende en meeslepende verhaal over Cloë Davis komt als een film aan je voorbij.
Cloë was vroeger gelukkig met haar broer Cooper, haar vader en haar moeder. Al was zij een persoontje met niet al te veel vrienden, dan had Cooper er een hele sliert achter zich aan lopen. Hij was een echte mooi-boy. Cloë kon goed met haar vader overweg. Hij was altijd goed voor haar. Hoe hard was de klap, toen hij werd gearresteerd en naar de gevangenis moest, voor de moord op 6 jonge meisjes. Sindsdien heeft ze hem niet meer gezien. De woede en teleurstelling was groot.
Ik dacht dat ik wist wat monsters waren. Als klein meisje dacht ik dat ze mysterieuze schaduwen waren, die zich verscholen achter mijn hangende kleren, onder mijn bed in het bos.e waren een aanwezigheid die ik achter me kon voelen..
Het is nu 20 jaar later en Cloë Davis werkt als psycholoog. Dan verdwijnt er opnieuw een 15-jarig meisje en Cloë haar gedachten trekken haar terug in de tijd. Stukken uit heden en verleden wisselen zich af. Ze heeft nu een mooi leven opgebouwd en staat op het punt om in het huwelijk te treden. De nieuwe verdwijning haalt haar helemaal uit haar concentratie. Heel even is ze weer het kleine meisje van 12 jaar. Flarden aan herinneringen komen voorbij. Vertwijfeling en angst slaan toe.
Een duistere schittering is een zeer spannende thriller, boordevol aannames, wantrouwen en grote misleiding. Hoofdpersonage Cloë raakt uit balans als er opnieuw een tienermeisje wordt vermist. In de vertelperspectief van de 1e persoon volgen we dit hoofdkarakter. Auteur Willingham kiest voor de ik-stijl en weet door haar meeslepende schrijfstijl ook direct de lezer mee te pakken en het verhaal boeiende te houden. Er is geen traagheid in dit verhaal, wel een bepaalde snelheid, een soort van vibe. Wat er voor zorgt dat je geboeid blijft lezen en dus gekluisterd blijft aan dit schitterende en spannende thrillerverhaal. Cloë doet bepaalde ontdekkingen. Mede door haar gedachten en angsten ga je als lezer direct mee puzzelen, wat er gebeurd kan zijn. Op den duur neemt Cloë een rigoureus besluit, wat een mooie ontwikkeling aan haar personage geeft.
Ongeloof en wantrouwen kruipen door het spannende relaas. Op een moment krijgt Cloë meer rust en denkt ze te weten hoe het zit. Mispoes, een plottwist voor de lezer en een spannend einde nadert.
~Een duistere schittering is duister, spannend met een einde die je niet direct ziet aankomen.~
Waardering 5 dikke birdy-sterren.
Een dikke mustread, voor de liefhebbers van de thrillerreeks van Rachel Caine en Karen Dionne.
Hartelijke groeten,
Annette Overvoorde
Reacties
Een reactie posten