Karen Dionne- Dochter van het moeras

Recensie


Titel: Dochter van het moeras
Auteur: Karen Dionne
Uitgeverij: De Fontein
Genre: Thriller

Pagina's: 304


Gelezen voor de Hebban Leesclub, met 49 mede-lezers. Waarvoor dank!
#hebbanbuzz. 







Beste lezers,


Het lanceren van een boek als zijnde "veelbelovend" kan 2 kanten op gaan. Of hij is het werkelijk, of helaas niet. En dan valt het een beetje tegen. Met groot enthousiasme begon ik met lezen. Het was al een bijzonder kaft, had raakvlakken met een sprookje. Maar is dan toch een thriller, met gruwelijke details. Wat moet ik er van gaan schrijven. Ik ga maar beginnen.

De auteur

Karen Dionne is geboren in 1953 in Akron, Ohio en verhuisde op 8 jarige leeftijd richting Detroit. Ze was de medestichter van de online-schrijversorganisatie "Backspace" genaamd. Ze schreef oa. recensies voor The New York Journal of Books. Freezing Point kwam uit in 2008. En The Marching Kings's Daughter 
(Dochter van het moeras) in 2017. Freezing Point werd genomineerd. En Dochter van het moeras is haar 5e boek.

Ze woonde jarenlang met haar man in de wildernis van Upper Peninsula, Michigan. waar zij zichzelf de wetten van de wildernis leerden. Tegenwoordig woont en werkt ze in Detroit. 


¶Mijn vader kan zich door het moeras verplaatsen als een geest. Hij zou geen spoor achterlaten voor de zoekers als hij niet wilden dat ze het volgden.¶

Het verhaal

Helena wordt geboren, 2 jaar nadat haar moeder is ontvoerd en is meegenomen naar Michigan, de wildernis in. Haar moeder is dan 16 jaar en moet helemaal alleen bevallen zonder stromend water, elektriciteit, ed. Het leven van Helena bestaat uit vissen, jagen en een zijn met de natuur. Ze groeit erg geïsoleerd op. Ze geniet er van. En houdt erg van haar vader naast het feit dat hij een bruut karakter heeft. Totdat ze er achter komt, dat dit temperament dat hij heeft, niet normaal is. En op 12 jarige leeftijd ontsnapt ze. 


Nu is Helena 27 jaar en heeft ze een solide bestaan opgebouwd, met gezin en twee kinderen. Dan hoort ze dat haar vader is ontsnapt en ze beseft dat zij de enige is, die hem kan vinden.


¶Mijn moeder bleef bijna vijftien jaar vermist. De ironie van mijn moeders ontvoering is dat het gebeurde op een plek waar nooit ontvoeringen plaatsvonden.¶

De elementen

De cover springt direct in het oog: een ware blikvanger. Het belooft heel wat. De titel "Dochter van het moeras" zou ook "Dochter van de moeraskoning" kunnen zijn. Naar het sprookje wat ook veel aan bod komt. En omdat het verhaal ook veel over haar vader gaat. Maar gezien ze haar mannetje staat in de wildernis, kan ik de titel zo ook wel duiden. Helena is de hoofdpersoon. De vertelperspectief is de ik-vorm. Daar moet ik altijd even aan wennen. Zo ook zeker aan het begin, want in het begin kom je wat moeilijk in het verhaal. Na hoofdstuk 5 gaat het al beter. Een belangrijk element zijn de flashbacks naar vroeger. 

Karen Dionne woonde zelf jarenlang in de wildernis. Zij heeft het talent om het zo te vertellen alsof je er zelf bij bent. Ze laat je de wildernis proeven en ruiken. Ze weet op dat gebied waar ze over praat. Het verhaal leest soms als een dagboek. Maar het verhaal gaat niet alleen over de wildernis, maar ook over gruwelijke zaken. Wat de nieuwsgierigheid dan oproept, naar wat haar triggerde om dit verhaal zo te schrijven. Het is namelijk een triest gegeven om jarenlang vastgehouden te worden in een afgelegen gebied. Toch vertelt Helena, met een zekere compassie voor haar vader, haar verhaal. Hij was haar held. Een band met haar moeder was er bijna niet. "Dit is ook niet haar verhaal"schrijft ze.

Naast het verleden van Helena, is ook het sprookje van Andersen een belangrijk element. Gedurende het boek lezen we hier steeds een stukje over. Helena gaat bepaalde vergelijkingen zien met dit sprookje. Thema's die voorbij komen zijn: pijn, verdriet, ontvoering, mishandeling, geweld en narcisme. Sommige zaken zijn bijna voelbaar.


Naarmate het verhaal vordert, groeit de spanning, maar verzand je als lezer in 
de verhalen van toen (gruwelijke details over mishandeling en vernederingen) en het nu ( zoektocht naar het ontsnapte vader). Daarnaast komt het sprookje er nog bij en de gesprekken van de 2 denkbeeldige figuren. Het is daarmee allemaal wat teveel van het goede. En mijn aandacht verslapt en dat is erg jammer, want het einde moet nog komen. En in sneltreinvaart moet dit einde geregeld zijn en komen nu en toen bij elkaar. 

Conclusie

Dochter van het moeras is een indrukwekkend en triest verhaal, over gevangenschap in de wildernis met alle gevolgen van dien. Een verhaal over elke dag op je hoede moeten zijn, want anders volgen er consequenties. En die zijn niet mis. In het begin kom ik als lezer moeilijk in het verhaal. De intro leest als een soort dagboek. In het 2e deel van het boek ontsnapt de vader van Helena uit de gevangenis. Helena beseft dan, dat zij de enige is, die haar vader kan vinden. En gaat dan op zoek. Een lange zoektocht volgt. Ik hoop dan het verhaal meer te kunnen begrijpen. Helena vertelt zeker over vroeger, maar het heden en verleden dwalen door elkaar heen. Ook het Andersen-sprookje komt aan bod. En tenslotte 2 denkbeeldige figuren. Het is wat te teveel en af en toe vraag ik mij af, in welke tijd zit ik nu? En waarom verzet ze zich zo tegen haar moeder? Waarom deed haar vader dit eigenlijk? Tegen het einde mag het verhaal voor mij wel afgerond zijn. Over meer mishandeling of gruwel lezen, hoeft voor mij dan niet. Het komt niet meer geloofwaardig over. 

Waardering                  3 sterren. 

-Plot: 3 sterren.
Goed bedacht verhaal. Helena staat centraal. Het einde is (bijna) een vast gegeven.

-Leesplezier: 4 sterren. 
In het begin is het moeilijk in het verhaal komen. Mogelijk door de ik-structuur. Zeker vlot geschreven, maar aan het einde kwam ik in de mist terecht.
-Originaliteit: 4 sterren. 
Mooi verhaal, dat veel weg heeft van "Mijn allerliefste schat" wat onlangs uitkwam. Ook heeft het elementen van "Nell" en "Kamer".
-Verwachting uitgekomen na lezen: 2 sterren.
Nee, het heeft niet aan mijn verwachting kunnen voldoen.

-Psychologie: 3 sterren. 
De omgeving en de personages werden goed neergezet, de moeder kwam wat tekort in het verhaal. Door het dagboek-achtige-verhaal werd mij niet alles duidelijk. Het sprong van "toen" naar "nu", zonder aanduiding. Soms irriteerde het personage van Helena.  

Het was voor mij iets teveel van het goede. De spanning kroop steeds op, maar de aandacht verslapte. Wat begon met een sprookje eindigde in het diepe, donkere moeras. De verwachting werd niet gehaald.

Voor de lezers van: Mijn allerliefste schat, door Gabriel Tallent

Hartelijke groeten,

Annette Overvoorde

Birdy's Boeken


tags: #mishandeling #narcisme #wildernis #zoektocht #familie



Reacties

Populaire posts van deze blog

Boek recensie Rob van Essen - Ik kom hier nog op terug

Recensie De Nomade - Anya Niewierra

Simone van der Vlugt- Schilderslief