Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.

 Recensie

Titel: Geloof mij nooit

Auteur: Loes den Hollander

Uitgeverij: De Crime Compagnie

Genre: Spanning/ Thriller

Uitgave: April 2023

Alles is voorbestemd, heeft de moeder van Pattie haar geleerd. Vanaf het moment dat je wordt geboren staat alles al vast over je levensloop, hoe oud je wordt en op weke manier je zul sterven. Verzet is nutteloos, het is onmogelijk om het levenslot naar je hand te zetten. 

Loes den Hollander is onze Queen of crime of the Netherlands. In 2021 won ze de Max Gouden Vleermuis voor haar hele oeuvre. Van haar boeken zijn ruim 1,5 miljoen exemplaren verkocht.  Dat is niet vreemd, want je zult het mogelijk "niet geloven", maar ook deze thriller van Loes den Hollander is weer een topper. Het is echt een kunst om steeds een boeiend verhaal te kunnen schrijven. Deze auteur kan dat gewoon.

De cover is donker van tint, met mooie gouden letters en ook zijranden. Een klein meisje is zichtbaar met de rug naar de lezer. Ze staat in het midden. Dat geldt ook voor het meisje Kiki. Zij staat in het midden van de schijnwerpers, als ook in het midden van de relatie van Pattie en Jochem. Hoe blij is Jochem met zijn dochtertje, hoe minder blij hij is met het gedrag van zijn echtgenote. Zij heeft genoeg van Jochem en wenst een scheiding. Beide lieden willen graag voor Kiki zorgen, alleen Pattie spant de kroon met haar trucs en geslepen tong. Een echtscheiding heeft veelal alleen maar verliezers, vandaar dat de broer van Jochem wordt ingeschakeld, als mediator. Dit lijkt een goede oplossing, ware het niet dat er een noodlottig ongeval plaatsvindt dat ieder zal verrassen. Dit lijkt nog maar het begin te zijn van nog meer misstanden en verknipte situaties.

Wij wantrouwen ons hart teveel, en ons hoofd niet genoeg. 

De elementen

"Geloof mij nooit" is de negenentwintigste Loes-thriller. Kenners en fans weten inmiddels dat zij veel in petto heeft voor de lezers, zo ook hier. De opbouw van "Geloof mij nooit" is rustig en ook veelzeggend tegelijk. De lezer maakt kennis met Pattie en Jochem. De moeder van Pattie is erg aanwezig in hun leven. Ze neemt geen blad voor de mond en geeft regelmatig haar ongezouten mening. Zeker aan Pattie. Pattie is best een eigenzinnige en ook felle tante. De appel ligt ook niet ver van de boom. Jochem is de rustigheid zelve en komt uit een slagersfamilie. Ook voor hem geldt dat de familie dichtbij hem staat. Ook vanwege het familiebedrijf. Hij vertrouwt ze geheel tot dat ene moment. 

Alles wordt anders als een kind ter wereld komt. 

De vertelperspectief is de derde persoon. De lezer leert Pattie en Jochem goed kennen. Met name door de brieven van Jochem aan zijn dochtertje. Daarnaast is er nog een onbekende derde die zijn mening geeft en een flinke vinger in de pap heeft. 

Personage Jochem is wel de rode draad. Hij ontwikkelt zich gedurende het familiedrama. Hij wordt zich meer en meer bewust van dingen waardoor hij uiteindelijk een soort van alarmknop in zijn hoofd laat afgaan. Pattie daarentegen lijkt zich meer in de nesten te werken. Een nieuw personage komt ten tonele en dat geeft verfrissing, maar ook verbinding tussen de karakters. 

Loes den Hollander weet binnen no-time de lezer aan zich te binden en de duimschroeven van de lezer aan te draaien. Deze zal naar mate het verhaal vordert steeds meer gebiologeerd blijven lezen en van de ene "oh" in de andere "ah" vallen. Al zou het kunnen dat de plot steeds meer zichtbaar wordt, toch is het familiedrama nog lang niet afgelopen. Het einde heeft extra aandacht gekregen, want ja: Geloof mij nooit!  

Waardering: 5 sterren voor deze totaal misleiding! Chapeau, Loes den Hollander tilt het genre naar een geheel ander level toe. 

Groetjes, Annette
Birdy's Boeken