Interview met Tinka Floor, auteur van Nasleep

Beste lezers,

Tinka Floor stuurde mij zo'n leuke mail. Het enthousiasme spatte er vanaf. Nieuwsgierig als ik ben wilde ik wel meer weten van deze auteur.

Ik vroeg de auteur enkele nosy-questions.

Allereerst: Tinka Floor, Wil je je even voorstellen?

Hoi! Ik ben dus Tinka, 25 jaar en ik woon en werk in Groningen, als jurist en onderzoeker bij het leukste advies- en onderzoeksbureau dat ik ken. Ik hou van gezelligheid met vrienden en mijn grote familie, koken, eten, katten, koffie, naar de film gaan, vakantie (waarbij ik net zo graag over het strand of in de bergen wandel als door de stad), lezen en natuurlijk schrijven. En muziek, heel veel muziek. Op mijn website vind je een min of meer complete lijst met alles wat ik tof (en niet tof) vind.

1. Hoe kom je zo bij dit verhaal?  Wat inspireerde tot het schrijven van dit boek?

Dit verhaal ontstond meer dan dertien jaar geleden, toen ik twaalf was ongeveer. Oorspronkelijk zou het een trilogie worden; Nasleep is het derde deel (de eerste twee delen zijn met de kennis van nu niet publicatiewaardig haha). Lees deze blog op tinkafloor.nl voor het lange verhaal over de ontstaansgeschiedenis.

Het is dus zo lang geleden begonnen dat ik niet echt meer weet waar ik het idee concreet vandaan heb of wat de inspiratie was. Wel heb ik altijd van geschiedenis gehouden. Bepaalde periodes in de geschiedenis spreken me aan: de middeleeuwen, de Industriële Revolutie, het midden van de achttiende eeuw (met de bokkenrijders). Toevallig allemaal tijdperken met grote sociale ongelijkheid en armoede; blijkbaar vind ik scheve machtsverhoudingen interessant, wat je terugziet in Nasleep. Ik las boeken en keek films die daarbij pasten: de boeken van Thea Beckman, de film Daens over de fabrieksarbeiders in België eind negentiende eeuw (die keken we in de tweede met geschiedenis, daar ben ik mijn leraar van toen nog steeds dankbaar voor), de Duitse serie Silas over een jongen die vlucht voor een gemene circusdirecteur. Later kwamen daar de boeken van Cornelia Funke bij en nog weer later Lord of the Rings (heb ik pas op mijn achttiende ontdekt!). Maar ook een film als – recent - The Florida Project, over een meisje van zes dat met haar alleenstaande moeder in een motel moet wonen, kan me raken.

Ik denk heel associatief, combineer allerlei elementen (beelden, woorden, muziek) in mijn hoofd; er is eigenlijk weinig wat me niet inspireert, eigenlijk. Ik verveel me nooit als ik door de natuur loop of in de stad fiets; ik verzin altijd verhalen. En uit al die indrukken is dit verhaal ontstaan.

2. Hoe was de aanpak en liep het boek schrijven vlotjes?

Opnieuw: voor het lange verhaal, lees Hoe Nasleep ontstond op mijn website. Korte versie: ik heb er bijna dertien jaar over gedaan, dus ‘vlotjes’ wil ik het niet direct noemen. Het schrijven heeft ook een aantal keer stilgelegen, soms zelfs jarenlang, omdat ik vastliep en/of te druk was met andere dingen (school afmaken, studeren, verhuizen, leven). Het verhaal kwam als vanzelf, maar ik heb wel de volgorde van hoofdstukken en scènes en de perspectiefwisselingen (Nasleep heeft zes hoofdpersonen) een beetje gepland. En verder vooral: schrijven maar. Op een Spar-kladblok op de camping in Oostenrijk, op het strand van Ameland, in mijn studentenhok en bij mijn ouders aan de keukentafel. Veel met de hand, maar ook veel op de laptop. Ik haal veel inspiratie uit muziek; soms volgt het verhaal de muziek, soms andersom, wat heeft geresulteerd in de meer dan veertig Nasleep-playlists op Spotify. Gaandeweg heb ik ook veel herschreven, geschrapt, veranderd en erbij verzonnen. En nu ligt het er!

3. Heeft het een specifiek thema?  

Meerdere. Nature/nurture is een groot thema in het boek: wat zit in de genen/erf je van je ouders, wat krijg je mee door opvoeding en je omgeving, en kun je van beide loskomen? Hoe wordt gedrag (zoals mishandeling) doorgegeven, en hoe ontworstel je je daaraan?

Ook trauma en het omgaan daarmee is een belangrijke rode draad. De meeste personages, vooral Marthe, hebben veel meegemaakt in hun jeugd en latere leven. Maar je bent niet die traumatische gebeurtenis(sen), dus hoe ga je verder en zorg je dat het niet je leven beheerst?

Erbij horen en uitsluiting is een ander element dat vaak terugkomt.

4. Wat wil je achterlaten bij de lezers? Zit er een boodschap in?

Hoewel ik het boek niet met een boodschap heb geschreven (ik denk dat weinig schrijvers dat bewust doen), kun je er wel veel uit halen. Zoals: niet oordelen over een ander. Je weet nooit wat erachter zit. Laat mensen gewoon zijn wie ze zijn en kijk verder dan alleen de buitenkant.

5. Komt er binnenkort een volgend boek? En heb je een tipje van de sluier, voor mijn bloglezers?  

Op dit moment heb ik nog geen ideeën voor een volgend boek, waarschijnlijk omdat ik nog zo met alles rondom Nasleep bezig ben. Als ik weer iets ga schrijven, dan wordt het denk ik iets totaal anders. Een boek of verhaal dat zich in onze tijd en dicht bij huis afspeelt.

6. Wat is jouw blauwdruk, wat typeert jouw boek(en) ?

Je maakt het me wel lastig!

Ehm, ik denk: zware kost combineren met wat lichtheid en humor. Een beeldende schrijfstijl: ik wil dat mensen het zien, voelen, horen, ruiken. En warmte, tederheid. Op de achterflap staat: het is een wreed verhaal, maar ook een lief verhaal, en dat klopt hoop ik ook. De meeste personages (op wat grote uitzonderingen na) gaan ontzettend lief met elkaar om en zorgen voor elkaar.

7. Wie maakte deze mooie cover?

Het omslagontwerp is van mijn beste vriendin Emmie van der Veen! We kennen elkaar al zo lang als dit verhaal bestaat. Zij is echt meegegroeid met mij en het boek. Het ‘klopt’ gewoon dat zij ook de kaft heeft gemaakt: nu is het helemaal ons boek. Ik ben er ontzettend blij mee.

8. Voor welk publiek is dit boek geschreven?

Alweer een hele moeilijke vraag!
Zelf plaats ik Nasleep het liefst in geen enkel hokje. Niet qua genre en niet qua doelgroep. Het is bedoeld voor iedereen die het maar wil lezen.

Het is een boek dat overal tussenin zit: het is ooit begonnen als jeugdboek, maar is zoals gezegd in de afgelopen dertien jaar samen met mij opgegroeid. De thematiek (seksueel misbruik, geweld) is vrij volwassen. Veel van de hoofdpersonen zijn jong, tussen de veertien en zestien, maar er zijn ook rollen voor vrouwen van in de twintig en dertig, mannen van in de veertig, vijftig en zestig, baby’s en kleine kinderen, van alles wat.

Het is niet echt fantasy, want er gebeuren geen dingen die niet kunnen. Maar ook niet helemaal een historische roman, want het speelt zich af in een verzonnen gebied in een niet gespecificeerde tijd (die wel sterk op de middeleeuwen lijkt), omdat ik de vrijheid wilde hebben om helemaal mijn eigen wereld te maken. 

Dus: ga vooral af op of het verhaal je wat lijkt.

Bedankt Tinka Floor, je hebt veel lezers nu echt nieuwsgierig gemaakt naar het mooie boek: Nasleep. 

Voor de recensie van het boek, klik hier. 

Annette Overvoorde

Birdy’s Boeken