Corine Hartman- Het interview

Interview * Interview * Corine Hartman * Interview * Interview

"Ik schrijf de verhalen die ik graag wil vertellen, over thema’s die me bezighouden. Een verhaal mag tot nadenken stemmen."

Beste lezers,

Keer op keer kan ik zo genieten van deze auteur haar boeken. Vooral dit genre. Lees nu meer over Corine Hartman, de Queen of Crime!

Ik vroeg de auteur Corine Hartman enkele nosy-questions

Over de auteur

Wie is Corine Hartman en gebruik je een alias?

Als ik mezelf in een zin zou moeten omschrijven, zeg ik: een schrijfster die haar droom heeft zien uitkomen: leven van fictie schrijven. Geen alias, zou niet weten waarom. 

Waar word jij blij van? 

Blij worden doe ik bijvoorbeeld van me verliezen in een verhaal, van wandelen met mijn Tibetaanse terriër, eten met vrienden, van een avond met een goede film of boek onder het genot van een goede wijn.

Wat vind je erg? 

Wat er erg is? Heb je even? Er zijn veel dingen erg, veel te veel, lees de krant er maar op na. De kunst is denk ik gedoseerd innemen, en zelf proberen er het beste van te maken.

Je komt uit de Achterhoek, is dat anders qua verhalen vertellen, dan ergens anders in Nederland denk je? Heeft de Achterhoek kenmerken die je meeneemt in de boeken?

Ik kom uit Den Haag maar woon al lang in de Achterhoek en dat bevalt goed. Ik schreef verhalen die zich er afspelen, een extraatje vind ik dat, ik hou van de streek, maar ik hou ook van afwisseling dus ik vertoef ook graag elders (in gedachten). 

Wat is jouw blauwdruk, wat typeert jouw boek(en)?

In een verhaal streef ik altijd naar mooi opgebouwde plots, boeiende personages en fijne dialogen. En in mijn oeuvre valt hoop ik de diversiteit op.

Waar schrijf je graag, alleen in een kamer of mag er drukte zijn?

Nee, geen drukte, stilte alstublieft! Alleen zelfgekozen muziek, verder moet ik niet worden afgeleid.

Heb je een ritueel voordat je aan schrijven begint? Eet je iets graag, of mooie muziek?

Geen rituelen, hooguit wat ontwijkend gedrag voor ik ga beginnen. En dan is het een kwestie van ervoor gaan zitten, (soms) de bij het verhaal passende muziek op en aan het werk. Veel tijd gaat trouwens ook zitten in het nadenken en dat kan ook heel fijn tijdens het wandelen.

Wat vind je van je succes?

Daar ben ik uiteraard blij mee. Een schrijver schrijft om gelezen te worden. Maar niemand garandeert dat, als je vol goede moed begint.

Wat vind je van recensies?

Meestal erg prettig, omdat ze meestal positief zijn. Maar smaken verschillen, je kunt het nooit voor iedereen goed doen. Kritische kanttekeningen neem ik ter harte, ook in de schrijffase, ze helpen me na te denken over hoe het nog beter kan. 

Wat neem je mee naar een onbewoond eiland?

Mijn laptop, mits er stroom is, desnoods pen en papier,dan kan ik tenminste doen wat ik ’t liefste doe: schrijven. Daarnaast graag een flinke hoeveelheid drank. En leesvoer, natuurlijk.

Welke elementen maken een goed boek?

Een boeiend personage, een intrigerend plot, een pakkende schrijfstijl.

Blijf je altijd bij Cargo Uitgevers?

Ik voel me er erg op mijn plek en gewaardeerd, ik krijg bovendien alle vrijheid om te schrijven wat ik wil, genoeg redenen om onze samenwerking te koesteren.

Over IN VRIJE VAL

Hoe kom je zo bij dit verhaal, over Faye?  Het zat al een tijdje in je hoofd, las ik. Wat inspireerde tot het schrijven van dit boek?

Een van mijn inspiratiebronnen voor In vrije val was een documentaire over het beïnvloeden van herinneringen. Een professor was erin geslaagd bij zeeslakken geheugen van de een naar de ander over te brengen. Dieren met een eenvoudig zenuwstelsel, en er viel nog wel wat af te dingen op zijn onderzoek, maar toch. Psychische stoornissen behandelen door beïnvloeden van het geheugen gebeurt al door therapieën met bijvoorbeeld EMDR en elektroshocks. De ontwikkelingen wereldwijd gaan razendsnel, op elk vakgebied - dat leidde tot een idee voor de plot. Elke vooruitgang heeft een prijs, en de wetenschap in vrije val is levensgevaarlijk, ethiek moet hoog op de agenda staan. Maar wat als er andere belangen spelen?

Is dit de finish van de Faye-reeks? De extra verdieping qua thema over medicatie en daarbij therapie bij PTSS-ers, al dan niet met proefpersonen is zeer mooi gevonden. En heel levensecht. Heb je nog een toefje op de taart?

Als lezer trek je aan het einde van In vrije val vast de conclusie dat ik nog niet klaar met Faye. En dat is ook zo: intussen ben ik begonnen met deel drie. Opnieuw een flinke uitdaging, en daar geniet ik van. Ik moet nu trouwens eerst een kort verhaal schrijven voor tijdschrift Flair, dat in augustus wordt gepubliceerd. Het wordt er een met Faye. Uiteraard, zou ik bijna zeggen.

Hoe was de aanpak, begin je bij het begin… of gaat Faye zelf het verhaal halverwege bepalen? En liep het boek schrijven vlotjes?  Was Faye niet boos, over het plot? Maak je een format voor de hele reeks?

In vrije val was een flinke klus, pas halverwege het schrijven ontdekte ik waar het verhaal echt over ging en moest er nogal wat worden herschreven. Maar het ene verhaal laat zich nu eenmaal makkelijker vertellen dan de andere, ik schrik er niet zo gauw meer van en ik weet dat het uiteindelijk (meestal) wel goed komt. De ontwikkeling gaat per boek. Ik heb nu ook nog geen idee over een vierde deel.

Het thema medicatie/ antidepressiva heeft ook iets persoonlijks. Stop je vaker persoonlijke zaken of thema’s in de thrillers?

Al mijn boeken bevatten wel iets van mijzelf, zoals een karaktertrek van een personage of een ervaring die ik heb opgedaan. Als het verhaal erdoor aan kracht wint, put ik graag uit eigen bron.

Wat wil je achterlaten bij de lezers? Zit er een gepaalde boodschap in? Of is het puur ter vermaak?

Een verhaal moet boeien, dat is een eerste vereiste. En ik hou niet van belerende vingertjes. Maar natuurlijk wil ik met mijn verhalen wel iets overbrengen, de lezer aan het denken zetten, al kun je ook gewoon een spannend verhaal lezen.

Komt er binnenkort een volgend Faye-boek? En heb je een tipje van de sluier, voor mijn bloglezers?  

Er komt een derde deel, zeker. Voor een tipje van de sluier is het nog iets te vroeg.

Wat is het nut van de spinn-offs In dichte mist en Een zoete wraak? Ook met Faye in de hoofdrol.

Via andere kanalen (storytel, ebook.nl e.d.) ook aandacht genereren voor Faye's serie.  

Wie maakte deze mooie cover?  

Buro Blikgoed.

Voor welk publiek is dit boek geschreven? Wie zal het aanspreken?

Thrillers worden volgens mij vooral gelezen door vrouwen tussen de dertig en zeventig? Ik schrijf niet met een specifieke lezer voor ogen, ik denk dat ondanks de vrouwelijke protagonist ook mannen dit verhaal wel kan aanspreken dankzij het onderwerp. In elk geval heb ik al wat mooie reviews binnengekregen van mannelijke lezers!

Het verhaal zal hopelijk iedereen aanspreken die houdt van een spannend, intrigerend verhaal, en die bijvoorbeeld graag kijkt naar series als Black mirror.

Ga je ooit een ander genre schrijven?

Ik zeg nooit nooit, ik weet niet wat de toekomst brengt, maar mijn hart ligt toch eerst en vooral bij (spannende) fictie. Toen ik als kind Agatha Christies Tien kleine negertjes las, dacht ik: dit wil ik ook. Binnen het genre valt genoeg te ontdekken, trouwens: ik begon ooit met misdaadromans, ik schreef psychologische thrillers, zoals Sluipend gif, maar een rauwere serie als Jessica Haider vond ik ook heerlijk om te maken. 

Ik schrijf de verhalen die ik graag wil vertellen, over thema’s die me bezighouden. Een verhaal mag tot nadenken stemmen. Het is fijn dat ik mezelf zo nog telkens kan ontwikkelen als auteur.

Hartelijk dank, Corine Hartman, voor je openheid in deze vragen!

Na het lezen van deze vragen en antwoorden krijgen we een beter beeld bij de auteur en haar aanpak en voorkeuren qua schrijven. Hoe mooi is dat. De liefhebbers van suspense en mysterie zitten zeker goed bij de boeken van Corine Hartman. Nu is het wachten op het volgende Faye-boek en welk thema daarin centraal zal staan.

Corine Hartman, nogmaals hartelijk dank! 

Hartelijke groeten en veel leesplezier! 

Annette Overvoorde

Birdy's Boeken